Το πέμπτο ματς του Μπάγεβιτς στον πάγκο της ΑΕΚ, η δεύτερη νίκη της ομάδας κι ένα μικρό αήττητο σερί, έστω και με τρεις ισοπαλίες. Επιχειρήματα όχι απολύτως πειστικά, αλλά όχι και ασήμαντα για μια ομάδα που μέχρι πριν από ένα μήνα δεν βλεπόταν

Το πέμπτο ματς του Μπάγεβιτς στον πάγκο της ΑΕΚ, η δεύτερη νίκη της ομάδας κι ένα μικρό αήττητο σερί, έστω και με τρεις ισοπαλίες. Επιχειρήματα όχι απολύτως πειστικά, αλλά όχι και ασήμαντα για μια ομάδα που μέχρι πριν από ένα μήνα δεν βλεπόταν.

Η ΑΕΚ αρχίζει να παίζει ποδόσφαιρο. Όπως όλες οι ομάδες του Μπάγεβιτς κατά το παρελθόν. Το σημαντικότερο παράσημο του 60χρονου τεχνικού, πιο αστραφτερό κι από τους τίτλους που κατέκτησε, είναι αυτό ακριβώς. Ότι κατάφερε να παρουσιάσει σύνολα που θαυμάστηκαν από την πλειοψηφία των φίλων του ποδοσφαίρου, ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης.

Ασφαλώς οι Κιτρινόμαυροι απέχουν πολύ από το εύσημο της απόλυτης παραδοχής. Στον αγώνα με τον Εργοτέλη παρουσίασαν σε υπερθετικό βαθμό όλες τις αμυντικές αδυναμίες που τους χαρακτηρίζουν όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν ικανούς και γρήγορους επιθετικούς. Ωστόσο υπήρχαν διαστήματα που έπειθαν ότι μπορούσαν να σκοράρουν όποια στιγμή ήθελαν. Αποτέλεσμα της δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις αλλά και της επιμονής του προπονητή ώστε κάποιοι ποδοσφαιριστές με ξεχωριστές δεξιότητες να αλλάξουν αγωνιστική νοοτροπία.

Μήνυμα ελήφθη!

Φαίνεται ότι μπήκαν στο νόημα. Η αναφορά γίνεται ασφαλώς στους Ράφικ Τζεμπούρ και Νάτσο Σκόκο οι οποίοι την περασμένη εβδομάδα βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων αλλά και της δυσφορίας του Μπάγεβιτς λόγω της εικόνας τους στον αγώνα με τον Άρη. Αμφότεροι συνειδητοποίησαν ότι οφείλουν να τηρούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις εντολές του προπονητή κι αυτό ακριβώς προσπάθησαν να κάνουν στο χθεσινό ματς. Η διαφορά ήταν αισθητή:

Ήταν το πρώτο εφετινό ματς που ο Τζεμπούρ αγωνίστηκε με το κεφάλι ψηλά προσπαθώντας να δει ότι γύρω του υπάρχουν και συμπαίκτες, όχι μόνο αντίπαλοι για να περάσει ανάμεσά τους. Πέτυχε το πρώτο γκολ, έδωσε στο πιάτο το δεύτερο στον Μπλάνκο και είχε πάντοτε στο μυαλό του να πασάρει γρήγορα και αυτομάτως να κινηθεί σε κενούς χώρους. Ότι ακριβώς ζητεί ο Μπάγεβιτς από τον αλγερινό επιθετικό.

Ο Σκόκο αναγκάστηκε ξανά λόγω συστήματος να κινείται κυρίως στην αριστερή πτέρυγα. Είναι σαφές ότι προτιμά να αγωνίζεται ως δεύτερος επιθετικός, άλλωστε το έχει πει κι ο ίδιος ότι μπορεί να αποδώσει καλύτερα παίζοντας τη θέση αυτή. Ωστόσο χθες σε αρκετές περιπτώσεις κινήθηκε ως ένας καθαρόαιμος παίκτης γραμμής, δείχνοντας ότι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμος όταν έχει διάθεση, παίρνει πρωτοβουλίες και δεν χάνεται μέσα στο παιχνίδι.

Ο Αργετινός οφείλει να καταλάβει ότι η ΑΕΚ διαθέτει τρεις φορ κλάσης (Μπλάνκο, Τζεμπούρ, Εντίνιο) και μοιραία εκείνος πρέπει να συνηθίσει σε ένα διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού ώστε να μην πηγαίνουν στράφι οι ξεχωριστές ικανότητες του όταν έχει τη μπάλα στα πόδια, ή όταν επιλέγει να πάει στο ένας εναντίον ενός.

Ο 12ος παίκτης

Άλλωστε ο Σκόκο δεν είναι ο μοναδικός επιθετικογενής παίκτης της ΑΕΚ που θεωρεί ότι θα έπρεπε να έχει έναν διαφορετικό ρόλο, που πιστεύει ότι ο προπονητής θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει καλύτερα χρησιμοποιώντας τον στη φυσική θέση του. Τι να πει κι ο Εντίνιο; Ο Πορτογάλος ήταν ο χρυσός σκόρερ της ομάδας για δεύτερη συνεχή Κυριακή αλλά είναι πολύ πιθανό στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό να μείνει και πάλι στον πάγκο.

Ο Εντίνιο πρέπει να μάθει να ζει με την ιδέα ότι ο Μπλάνκο κι ο Τζεμπούρ αποτελούν τις πρώτες επιλογές του προπονητή. Φαίνεται ότι ο ρόλος του 12ου παίκτη του ταιριάζει γάντι και δεν αποκλείεται να παγιωθεί και στο μυαλό του Μπάγεβιτς ως τέτοιος. Ποδοσφαιριστής με τα φυσικά προσόντα, την αλτικότητα και τη δύναμη του Εντίνιο είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από μια άμυνα που έχει κουραστεί κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα σχεδόν σε όλα τα ματς που ο Πορτογάλος αγωνίστηκε ως αλλαγή. Διότι το ίδιο είχε συμβεί στην Κρήτη (απέναντι στον ΟΦΗ) και στη Λιβαδειά αλλά τότε ο Εντίνιο δεν ήταν το ίδιο εύστοχος χάνοντας μοναδικές ευκαιρίες να χριστεί σκόρερ στα τελευταία λεπτά των αγώνων.